بررسی اثر شوری آب بر عملکرد ماده خشک کُنار موریتانی با تعیین تابع تولید شوری (مطالعه موردی: اهواز)

استفاده از آب های شور به منزله منبع تأمین آب یکی از راهبردهای مهم در بخش کشاورزی است. این تحقیق در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار شوری آب آبیاری معادل 3/0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر و سه تکرار روی نهال های کُنار گونه موریتانی انجام شد. نتایج نشان داد که شوری آب آبیاری اثر معنا داری بر تعداد برگ، کلروفیل برگ، قطر ساقه و ماده تر و خشک اندام هوایی و مقدار نسبی آب اندام هوایی داشت. با افزایش شوری آب آبیاری از 6 به 9 دسی زیمنس بر متر، تعداد برگ و ماده تر و خشک و مقدار نسبی آب اندام هوایی کاهش معنا داری یافت، به طوری که صفات مذکور به ترتیب 1/36، 6/38، 3/23 و 9/23 درصد کمتر شد. اختلاف صفات رویشی بین آب های آبیاری 3 و 6 دسی زیمنس بر متر معنا دار نبود. توابع تولید شوری به صورت معادلات خطی، درجه دوم، درجه سوم، لگاریتمی و نمایی برآورد شد. مقایسه معادلات تابع تولید شوری برای نهال های کُنار موریتانی نشان داد که تمام معادلات به جز معادله نمایی، میزان ماده خشک اندام هوایی را بیش از میزان واقعی برآورد می کند و معادله درجه سوم بیشترین دقت برازش را دارد.